موضوعی که طی چند سال گذشته پس از نرده کشی چهارراه ولی عصر(عج) و بست شدن نحو عبور و مرور جامعه معلولان گاهی رنگ تعرض به خویشتن گرفت و موجب شد گواه لباس گیری طرحی با عنوان شهر بدون مانع» درون تهران باشیم. آن هیاهو سبب شد چند روز بوسیله شکل محدود با برداشته شدن نرده ها راه تردد بوسیله روی معلولان باز شود اما دیری نپایید که به دستور پلیس راهور بار دیگر حصارهای آهنی در برابر ویلچرها و عصاهای سفید قامت علم کردند تا فرح معلولان از بازگشایی این بغاز خیلی تمام نباشد.
داستان مناسب نبودن فضای شهری برای تردد شهروندان جای پا در تهران، قصه امروز و دیروز نیست. موضوعی که هرسال بوسیله بهانه های مختلفی چون روز معلولان» و روز عصای سفید»از پشت تریبون های مختلف جامعه هدف و فداکار از مسئولان روایت می شود. گرچه تکرار این افسانه نخ نما و دیرینه سبب اتخاذ برخی تصمیمات در راستای تصحیح فضای شهری برای معلولان شده اما اجرای عیبناک این تصمیم ها نتوانسته دردی از دردهای معلولان اندک یواش.
جای خالی چراغ های تربیت هوشمند و سخنگو در چهارراه ها برای معارفه نابینایان از وضعیت چراغ راهنمایی، عدم استعمال از کاشی های پولکی در نزدیکی تقاطع ها، عدم ایمن سازی ایستگاه های بی. آر. تی و مترو برای نابینایان از خواسته های بحقی است که درون طول سال های گذشته مطالبه شده اما تاکنون اقدامی برای تحقق آنها لباس نگرفته است و رادیکال ترین دلیلش هم این است که ما برنامه مدونی برای ادا شدن مصوبات علو نداریم. به همین دلیل، حرکت های مقطعی و سلیقه ای نمی تواند بوسیله ظرفیت انبوه خواسته های تلنبار شده معلولان ملبوس عمل بپوشاند. از سوی دیگر تشکل های سرپرست حقوق معلولان، مستمر و منسجم پیگیر مشکلات علو نیستند و تجربه ثابت کرده است که لول های جزیره ای هیچ گاه خراج مثبت و قابل قبولی داخل برنداشته است.
شعار تهران؛ شهری برای همه» گرچه تلالو امید را در دل اقشار مختلف بی جنبش این قریه تاباند ولی واقعیت امر این است که تحقق این مرام و فراهم شدن بستر مناسب زندگی شهری برای معلولان، سالمندان و دیگر اقشار توانیاب عزب درون صورتی ممکن است که حقوق موافق شهروندی را برای همه پذیرا باشیم و تلاش کنیم با ابداع زیرساخت های شهری لازم، جهت آرامش همه شهروندان در ایالت باشیم.
درباره این سایت